Ahmet Karadağ

  Lafı fazla uzatmadan söyleyeyim, İlhan Sami Çomak’ı otuz küsur yıllık esaretinin bitmesinin üzerinden daha iki buçuk ay bile geçmeden çıktığına çıkacağına pişman etmeyi başardık. Aramıza hoş geldin İlhan Sami Çomak. Biz severken de de nefret ederken de en uçlarda duranlarız. Sevdiğimizi öyle bir sıkı kucaklarız ki nefes bile alamaz, kemiklerini kırarız, nefret ettiğimizi de taşlayarak öldürürüz. Sevdiğimizi sadece biz severiz, biz döveriz. Bizden başka kimseye dövdürtmeyiz. Biz Karanlıktan Beslenenler Derneğiyiz. Sevgili İlhan Sami Çomak, itiraf et bu kadarını sen de beklemiyordun. Hayatın o kadar acemisi olarak çıkmıştın ki zindandan, dışarıyı da içerisi gibi zannettin. Halbuki içeride hata bile yapsalar dostların hatırı her şeyin üstündeydi. Hayat içeride o kadar zordu ki, böyle bir hayata ancak şiirle ve dostlara sırtını yaslamakla katlanılabilirdi. Herkesin hata payı vardı içeride, ihanetten başka affedilmeyecek hiçbir kusur olamazdı, olmamıştı da. Mektubu gelmeyen arkadaşlar...