Parşömen Fanzin 2024 Edebiyat Soruşturması: Ahmet Karadağ

 

Bu hafta içinizden birini konuk aldık. Uzun zamandır takipçimiz olan Ahmet Karadağ'ın ilk öykü kitabı Tutsaklığın Üç Hali geçtiğimiz günlerde yayımlandı. Biz de kendisini bir tanıyalım istedik, ne okur nasıl okurmuş merak ettik. Bu yazı Adalet Çavdar tarafından hazırlanan "Okur Bülteni"inde yayımlanmıştır.  https://www.getrevue.co/profile/okurbulteni/issues/okur-bulteni-29-1369524

Kitapların dünyasına ilkokul ikinci sınıfta daldım. Babamın öğretmen olarak çalıştığı bir ilçe okulunun sınıf kütüphanesinde tüm serisi bulunan Kemalettin Tuğcu'yla sert bir giriş yaptım okuma hayatıma. Neredeyse her gün Tuğcu’nun bir kitabını alıp, ertesi gün bitirip veriyordum. Her kitabın ortalarında salya sümük ağladığımı ama sonunda mutlaka gelen mutlu finalle de sevindiğimi hatırlıyorum. Sonraki yıllarda dünya çocuk klasiklerini keşfettim. Lise yıllarında dünya klasiklerinin birçoğunu okumuştum. Ankara’da geçen üniversite yıllarımda da para buldukça daha çok klasik ve modern Türk edebiyatının büyük yazarlarını, Adalet Ağaoğlu’nu, Oğuz Atay’ı, Orhan Pamuk’u, Ahmet Hamdi Tanpınar’ı, Yakup Kadri Karaosmanoğlu ve Reşat Nuri Güntekin’i okudum. Sonra Latin Amerika Edebiyatı’nın büyük yazarlarını, Marquez’i, Cortazar’ı , Borges’i ve Bolano’yu okuma listelerime dahil ettim. Yaşamımın son altı yedi yılı büyük kayıplarla ve sıkıntılarla geçti. Bu zor yıllara edebiyatın huzur ve umut veren sığınağına girerek katlanabildim. Öncelikle okumak ve sonra da yazmak bu hayatı bunca acıya rağmen katlanılabilir kıldı benim için. İlk öykü kitabım Tutsaklığın Üç Hali de biraz bu sıkıntılı dönemimin ürünü oldu diyebilirim. Ne okuyorsun? Uzun yıllardır sadece kurmaca okuyorum. Öykü ve roman dışında pek okumuyorum diyebilirim. Şiirin yerinin başka olduğunu düşünüyorum, şiir mutlak o an almanız gelen bir migren ilacı gibi anlık ihtiyaç olarak kendini hissettiriyor bende, o zaman açıp ihtiyacım olan şiiri okuyup rahatlıyorum ama baştan sona bir şiir kitabı okumuyorum. Son dört beş yıldır da daha çok öyküye yoğunlaştım diyebilirim. Özellikle Türkçe modern öykü kitaplarını atlamamaya çalışıyorum. Bir de başucu kitaplarım var, tıpkı şiir gibi ihtiyacım olduğu anlarda açıp bir bölümünü okuduğum kitaplar var; Karamazov Kardeşler, Tutunamayanlar, Kara Kitap, Aslı Erdoğan’ın Bir Kez Daha isimli deneme kitabı ve Saatleri Ayarlama Enstitüsü yıllardır vazgeçemediğim, dönüp dönüp bir bölümünü okuduğum kitaplar. Şu anda ne okuyorum sorusuna gelince, Roberto Bolano’nun Vahşi Hafiyeler romanını ve Şule Gürbüz’ün Kıyamet Emeklisi romanının ikinci cildini. Ne zaman okuyorsun? Aktif olarak çocuk hekimliği yaptığım için gün içinde okuma fırsatım olmuyor pek. Akşamları ve hafta sonları okuyorum genelde. Akşam saat ondan sonra iki saatlik bir okuma fırsatı oluşturuyorum kendime. Nerden okuyorsun? Sadece kitaptan okuyorum. Yaşlılıktan mıdır nedir, elektronik ortamlardan kitap okuyamıyorum. Kitaplarda da sevdiğim şey, özellikle de sahaftan aldığım bir kitapsa, benden önce o kitabın birileri tarafından okunmuş olmasını, kitabın benden önce kendince bir yaşantısının olmasını çok seviyorum. Hele de üzerine minik notlar alınmış ya da bazı cümlelerin altı çizilmişse benden önce okuyanın ruh hali üzerine kafamda minik öyküler uydurmak hoşuma gidiyor. Tek bir kitap mı aynı anda birkaç kitap mı? Genelde aynı anda iki kitap okumayı seviyorum. Bu iki kitabın da birbirine zıt özelliklerde olmasını tercih ediyorum. Örneğin biri romansa diğeri öykü, biri yerli yazarsa diğer yabancı yazar, biri kasvetliyse diğeri keyifli gibi zıt özelliklere sahip iki kitabı aynı anda okuyorum. Ve genel olarak okurken seçtiğim diğer bir yöntem de bir yazara başlamışsam onun dibini bulmayı, o yazarın tüm kitaplarını seri olarak okumayı seviyorum. Hatta bazen birazcık magazin tarafına kaçarak yazarın yaşam öyküsüne, ekşi sözlük'te hakkında yazılanlara bakıyorum. Ne kadar büyük bir yazar olursa olsun, bir yazar eğer Knut Hamsun gibi açıkça bir diktatörü desteklemişse, benim okuma listemden ve kütüphanemden düşüyor. Okurken ne dinliyorsun? Yazarken mutlak sessizliği tercih etsem de okurken müzik dinlemeyi seviyorum. Bunun için de en favori sanatçım Evgeny Grinko. Spotify’dan oluşturduğum uzun bir playlistten ya da bazen Youtube’dan seçtiğim kesintisiz iki saatlik bir kayıttan Evgeny Grinko açıp kitabımı okuyorum. Dinlediğim müzikte söz olursa dikkatim dağılıyor, okuyamıyorum. Ancak eğer yazıyorsam bir ölüm sessizliğini tercih ediyorum, yazarken en ufak sesle bile kopuyorum. Okur Bülteni’ne konuk olmak çok güzeldi, teşekkür ederim…